زمین‌شیمی و سنگ‌زایی توده‌های گابرویی دگرمانکش (جنوب‌باختری آستارا، پهنه تالش)

در روستای دگرمانکش، در بلندی‌های شمالی استان گیلان، توده‌های مافیک گابرویی آلکالن رخنمون دارند. بر پایه بررسی‌های کانی‌شناسی، پلاژیوکلاز، پیروکسن ± الیوین، کانی‌های اصلی، کلریت، ترمولیت-اکتینولیت، سرپانتین و سوسوریت کانی‌های ثانویه، و کانی‌های کدر کانی‌های فرعی این سنگ‌ها هستند. بر پایه زمین‌شیمی، این سنگ‌ها در محدوده گابروها جای دارند و در نمودارهای عنکبوتی بهنجار شده در برابر ترکیب مورب و گوشته اولیه، از LREE غنی‌شدگی و از HREE تهی‌شدگی نسبی نشان می‌دهند. بی‌هنجاری‌های مثبت K، Th و Rb و بی‌هنجاری‌های منفی Nb، Ta و Ti نشان‌دهنده آلایش این گابروها با پوسته قاره‌ای هستند. از دیدگاه جایگاه‌ زمین‌ساختی، این گابروها، در پهنه‌های درون صفحه قاره‌ای و کمان قاره‌ای پدید آمده‌اند. خاستگاه ماگمای این سنگ در ژرفای نزدیک به 80 کیلومتری است و دچار ذوب‌بخشی نزدیک به 5 تا 14 درصدی خاستگاه گارنت‌لرزولیتی، با اندکی متاسوماتیسم وابسته به مذاب و سیال تخته (slab) فرورو، شده است. بر پایه همه داده‌ها، این گابروها در مراحل آغازین ماگماتیسمی وابسته به پهنه‌های کششی پالئوژن، و در پی ذوب‌بخشی گوشته آستنوسفری بالاآمده در زیر لیتوسفر قاره‌ای و آلایش آن با سیال‌های فرورانشی در پهنه سوپراسابداکشن در همین ‌زمان پدید آمده‌اند.